نشانه‌های کم‌کاری تیروئید

کم‌کاری تیروئید یک اختلال شایع است که در آن غده تیروئید هورمون‌های کافی تولید نمی‌کند. این هورمون‌ها برای تنظیم متابولیسم بدن، ضربان قلب و دمای بدن ضروری هستند. از آنجایی که علائم کم‌کاری تیروئید اغلب تدریجی و غیر اختصاصی هستند، تشخیص زودهنگام آن بسیار مهم است.

علائم شایع کم‌کاری تیروئید

علائم کم‌کاری تیروئید در افراد مختلف متفاوت است و شدت آن‌ها نیز می‌تواند متفاوت باشد. برخی از علائم شایع عبارتند از:

• خستگی مفرط: احساس خستگی و کوفتگی مداوم حتی پس از استراحت کافی.
• افزایش وزن: افزایش وزن بدون تغییر در رژیم غذایی یا فعالیت بدنی.
• حساسیت به سرما: احساس سرما حتی در محیط‌های گرم.
• یبوست: اختلال در عملکرد روده و یبوست مزمن.
• پوست خشک و موهای شکننده: خشک شدن پوست، شکنندگی مو و ناخن‌ها.
• تورم صورت: تورم صورت، به‌خصوص در اطراف چشم‌ها.
• درد و سفتی مفاصل: درد و سفتی در مفاصل و عضلات.
• افسردگی و اضطراب: تغییرات خلقی و احساس افسردگی یا اضطراب.
• کاهش ضربان قلب: کاهش ضربان قلب و احساس کندی در ضربان قلب.
• اختلالات قاعدگی: اختلالات قاعدگی در زنان، مانند قاعدگی‌های نامنظم یا سنگین.
• مشکلات حافظه و تمرکز: مشکل در تمرکز، فراموشی و کندی در تفکر.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر شما هر یک از علائم فوق را تجربه می‌کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم شما و انجام آزمایش‌های خون، می‌تواند کم‌کاری تیروئید را تشخیص دهد.

عوامل خطر کم‌کاری تیروئید

عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به کم‌کاری تیروئید را افزایش دهند، از جمله:

• سن: خطر ابتلا به کم‌کاری تیروئید با افزایش سن بیشتر می‌شود.
• جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض خطر هستند.
• سابقه خانوادگی: داشتن سابقه خانوادگی کم‌کاری تیروئید.
• بیماری‌های خود ایمنی: بیماری‌هایی مانند بیماری هاشیموتو.
• جراحی تیروئید: جراحی قبلی بر روی غده تیروئید.
• درمان ید رادیواکتیو: استفاده از ید رادیواکتیو برای درمان بیماری‌های دیگر.

تشخیص و درمان کم‌کاری تیروئید

تشخیص کم‌کاری تیروئید با اندازه‌گیری سطح هورمون‌های تیروئید در خون انجام می‌شود. درمان معمولاً شامل مصرف داروهای هورمون تیروئید است. این داروها سطح هورمون‌های تیروئید در بدن را به حالت طبیعی برمی‌گردانند و علائم بیماری را کاهش می‌دهند.

توجه: این مقاله صرفاً برای اطلاع‌رسانی است و نباید جایگزین مشاوره پزشکی شود. برای تشخیص و درمان دقیق، همیشه به پزشک مراجعه کنید.